مقدمه: سلول های بنیادی، سلول های تمایز نیافته ای هستند که توانایی تبدیل و تمایز به انواع مختلف سلول ها را دارند. سلول های بنیادی مزانشیمی سلول های چندتوانی هستند که می توانند به انواع سلول ها تمایز پیدا کنند. هدف این مطالعه کشت و جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی از مغز استخوان انسان و بیان برخی از مارکرهای سطحی در سلول های بنیادی مزانشیمی بود. مواد و روش ها: در این تحقیق، از نمونه مغز استخوان انسان (ایلیاک کرست) برای تولید سلول های استرومایی مغز استخوان استفاده شده است. سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان براساس خاصیت چسبندگی آن ها جداسازی شدند. جهت اثبات مزانشیمی بودن سلول ها علاوه بر خاصیت چسبندگی آن ها، مارکرهایCD13، CD49e، CD73، CD105 و CD90 بعد پاساژ چهارم با روش فلوسایتومتری بررسی شدند. نتایج: در کشت سلول های گرفته شده از مغز استخوان تا پاساژ چهارم سلول های مزانشیمی از لحاظ مورفولوژیکی بیشتر شبیه به سلول های فیبروبلاستی بودند. آنالیز فلوسایتومتری مارکرهای سطحی نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان حاصل از پاساژ چهارم مارکرهای CD13، CD49e و CD105 را به میزان بالاتری و مارکرهای CD73 و CD90 را به میزان کمتری بیان می کنند. نتیجه گیری: سلول های بنیادی جدا شده از مغز استخوان دارای سطوح بالایی از بیان مارکرهای سطحی ویژه سلول های بنیادی خصوصاً منشاء مزودرم می باشند که این میزان بیان، مزانشیمی بودن این سلول ها را اثبات می کند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

مقدمه: سلول های بنیادی مزانشیمی سلول های چندتوانی هستند که از ویژ گی آن ها داشتن توانایی خودبازسازی و قابلیت تمایز و تبدیل شدن به انواع دیگر سلول های بدن می باشد. سلول های بند ناف بعنوان یک منبع با ارزشی از سلول های بنیادی مزانشیمی بوده که برای درمان سلول های بنیادی مورد توجه هستند. در این مطالعه با استفاده از چند مارکر مزانشیمال، سلول های بنیادی ماتریکس بند ناف بررسی گردید. مواد و روش ها: در تحقیق حاضر پس از جداسازی و کشت سلول ها وقتی به تراکم 80 درصد رسیدند ترپسینه شده و پاساژ داده شدند و بعد از پاساژ چهارم سلول ها آماده فلوسایتومتری شدند. ابتدا سلول ها شمارش شدند و حدود 106×5 سلول همراه با 20 میکرولیتر آنتی بادی کونژوگه شده بافیکواریترین (PE) و فلورسین ایزوتیوسیانات (FITC) و 100 ماکرولیتر PBSآماده سازی شد و سانتریفیوژ گردید. در نهایت، پلاک سلولی در 100 ماکرولیتر PBSحل و با دستگاه فلوسایتومتری آنالیز شد. نتایج: یافته ها نشان داد بیش از 80 درصد جمعیت سلول بنیادی مشتق شده از ماتریکس بند ناف، مارکرهای سلول های بنیادی مزانشیمی را بیان کردند. جمعیت سلول های بنیادی جدا شده از ماتریکس بند ناف برای مارکرهای سلول های بنیادی مزانشیمی مثبت بودند. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که سلول های ماتریکس بند ناف منبعی از سلول های بنیادی مزانشیمال بوده که می تواند جایگزین مناسبی برای سلول های بنیادی در کاربردهای کلینیکی و سلول درمانی باشد.

هدف: هدف مطالعه حاضر کشت و جدا سازی سلول های مزانشیمی موش با دو روش کشت با تراکم زیاد و کم سلولی و مطالعه تاثیر آن بر مورفولوژی، تمایز و بیان برخی مارکر های سطحی در سلول های حاصل است.مواد و روش ها: سلول های مغز استخوان موش های Balb/c با متوسط سن 8-6 هفته، با تراکم 2.5×106 سلول در سانتیمتر مربع کشت شد. کشت اولیه تریپسینه شد و دو سیستم کشت با تراکم کم (50 سلول در سانتیمتر مربع) و تراکم زیاد (104×8 سلول در سانتیمتر مربع) ایجاد گردید. در انتها، سلول های پاساژ 3 حاصل از دو سیستم کشت، از لحاظ مورفولوژی، تمایز به استخوان و چربی و همچنین از نظر بیان برخی مارکر سطحی نظیر CD135، CD44، CD31، Thy1.2، CD45، CD11b، CD34، Vcam1، 1-Sca و c-Kit  مقایسه گردیدند.یافته ها: در سیستم کشت با تراکم کم، بر خلاف سیستم کشت با تراکم زیاد، کلون زایی اتفاق افتاد و اغلب سلول ها مورفولوژی فیبروبلاستی داشتند. نتایج تمایز نشان داد که در صد بیشتری از سلول های حاصل از روش کشت با تراکم کم، در مقایسه با روش کشت با تراکم زیاد، به استخوان و چربی تمایز یافته اند. مارکر های خونساز و آندوتلیال نظیر CD135، CD34، CD31 و Vcam در سلول های حاصل از روش کشت با تراکم کم اصلا بیان نشد و آنتی ژن 1.2 Thy در سیستم کشت با تراکم زیاد بیان نشد. این تفاوت ها از لحاظ آماری معنی دار بود.نتیجه گیری: روی هم رفته می توان گفت جدا سازی و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی با سیستم کشت با تراکم کم روش مناسبی برای تخلیص سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش محسوب می شود.

سابقه و هدف: ارتباط سلول های بنیادی خونساز (HSCs) با سلول های موجود در ریز محیط مغز استخوان (نیچ) به ویژه سلول های استئوبلاست، جهت حفظ فعالیت های آنها بسیار ضروری می باشد. البته مدارکی که به صورت مستقیم HSC ها را در توسعه نیچ دخیل کنند، اندک هستند ولی در صورت اثبات، روشن می شود که چرا نقص های هماتوپوئتیک بسیاری با تغییر در ساختار استخوانی همراه بوده و لذا اهداف درمانی هماتوپوئتیک و اهداف درمانی جدیدی را برای تنظیم ساختار و تشکیل استخوان فراهم می آورند.مواد و روش ها: در یک مطالعه تجربی، سلول های بنیادی مزانشیمال (MSC) مغز استخوان را در محیط Stem Span به مدت 3 روز تحت همکشتی با HSC های خون بندناف قرار دادیم. سپس MSC ها با استفاده از کیت استئوژنزیس به استئوبلاست تمایز داده شدند و در روزهای مختلف تمایزی مورد ارزیابی قرار گرفتند که شامل بیان ژن های استئوپونتین و استئوکلسین در روزهای 4 و 6 تمایزی (RT-PCR)، بیان مارکر CD90 (فلوسیتومتری)، بیان آنزیم آلکالین فسفاتاز (رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز) و مینرالیزه شدن (رنگ آمیزی آلیزارین رد) در روز دهم تمایزی بود.یافته ها: نتایج، بیان زودهنگام ژن های استئوپونتین و استئوکلسین را در همکشتی MSC با HSC نمایان ساخت. این یافته ها از نقش HSC ها در القای تمایز استئوبلاستی MSC ها حمایت می نمایند. همچنین کاهش بیان CD90 و افزایش فعالیت آلکالین فسفاتاز و مینرالیزاسیون سلولی، این نتایج را تایید نمودند.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق در ارتباط با سلول های بنیادی انسانی در ex vivo، اثبات نمود که HSC ها قادرند سبب افزایش تمایز MSC ها به استئوبلاست شده و بدین وسیله در تشکیل نیچ خود سهیم باشند.

زمینه و هدف: سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان انسانی توانایی تبدیل به انواع مختلف سلول ها از جمله سلول های چربی، استخوان و غضروف را دارند. به علاوه، این سلول ها را می توان به انواع سلول ها مثل سلول های نورونی تمایز داد. روش های مختلفی برای تمایز دادن این سلول ها به نورون ها گزارش شده است. با استفاده از یک روش جدید در صدد تولید پیش سازهایی هستیم که در آنها میزان بیان مارکرهای نورونی بیش از مطالعات انجام شده باشد.روش بررسی: آسپیراسیون مغز استخوان، از استخوان ایلیاک یک مرد بالغ سالم انجام شد. سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان در محیط کشت DMEM حاوی %15 سرم جداسازی و کشت شدند. سلول های بنیادی مزانشیمی بین پاساژهای 4-8 به حالت نوروسفر به مدت هفت روز کشت و با فاکتورهای رشد bFGF, EGF, RA القا شدند و هفت تا 14 روز بر روی پلیت های پوشیده شده با لامینین و پلی –L – اورنیتین کشت داده شدند. به منظور بررسی میزان بیان مارکرهای اختصاصی سلول های بنیادی عصبی از روش های فلوسیتومتری و ایمونوسیتوشیمی استفاده گردید.یافته ها: فلوسیتومتری نشان داد که سلول ها بعد از القا حدود %90 ± 2.52 مارکر نستین، حدود %41.1 ± 1 مارکر توبولین و %67.82 ± 1.05 مارکر GFAP را بیان می کنند. مطالعات ایمونوسیتوشیمی و تغییرات مورفولوژیکی نیز در راستای نتایج حاصل از آنالیزهای فلوسیتومتری بودند.نتیجه گیری: تیمار سلول های مزانشیمی با bFGF, EGF, RA تعداد نورون های Tuj 1 مثبت را افزایش می دهد. این مطالعه نشان داد که سلول های مزانشیمی توانایی تمایز به نورون ها را در in vitro دارند و این مساله به نوع روش القا بستگی دارد.